Bianca Strijp

Bianca Strijp (53) uit Capelle aan den IJssel is sinds een jaar actief als vrijwilliger voor Le Champion. Hoe kijkt een Zuid-Hollandse aan tegen de samenwerking met haar West-Friese collega’s?

Elke dag zorg ik voor voldoende lichaamsbeweging. Dat begint met een hoepeltraining die ik in mijn huiskamer uitvoer. Een vriendin was daar erg enthousiast over en vroeg of het niets voor mij was. Waarom niet? dacht ik. Mijn rug wordt er in ieder geval soepel van. Andere bewegingsvormen zijn aquarobics en Hawaiiaans dansen. De manier waarop ik sport, is vooral gericht op souplesse en mobiliteit.’ 

Verkeersregelaar
‘Mijn uithoudingsvermogen vergroot ik door veel te wandelen. Ik doe geregeld mee aan evenementen van Le Champion. Dat bracht me op het idee om ook eens aan de andere kant van de inschrijf- of bevoorradingstafel te gaan staan, als vrijwilliger. Toen ik dat had besloten, heb ik eerst op de website gekeken om te zien wat de mogelijkheden waren. Verkeersregelaar worden leek me het leukste, want dan ben je breed inzetbaar. Op het kantoor in Alkmaar volgde ik eerst een cursus, en na een online test kreeg ik een certificaat.’

Debuut
‘Ik ben nu sinds een jaar actief als vrijwilliger. Mijn debuut maakte ik bij de Wandel4daagse Alkmaar. Ik stond in het finishgebied en kreeg veel positieve reacties. Dat was een beetje anders tijdens de LBL Ardennen Classic, omdat in België andere regels gelden. Verkeersregelaars mogen er formeel het verkeer niet regelen, maar wel automobilisten de goede kant op sturen. Maar ook dat leverde niets dan opgestoken duimpjes op.’

Socializen
‘Ik bewaar echt leuke herinneringen aan de LBL Ardennen Classic. Het was een heel vrijwilligersweekend, inclusief overnachtingen. Er is dan tijd om te socializen met andere vrijwilligers, en je bent er echt even uit. Le Champion zorgt trouwens heel goed voor zijn vrijwilligers. Bij de Wandel4daagse Alkmaar kregen we een shirt cadeau en een lunch aangeboden, net zoals bij de Kastelentocht waar ik ook hielp.’

Zangerig accent
‘Als Zuid-Hollandse heb ik leuke ervaringen met al die West-Friezen. Oprecht mooie mensen; down to earth en joviaal. Je hoort gelijk bij de familie. En dat zangerige accent vind ik leuk om te horen. Tijdens de Dam tot Damloop stond ik bij de kledinguitgifte, dat was behoorlijk aanpoten geblazen. Af en toe ging er iets mis - dat was nauwelijks te voorkomen in alle hectiek - maar 99,9 procent van de deelnemers was blij en dankbaar voor onze inzet.’